Na een mooie 27-11 overwinning van Groen Geel 2 op TOP(S) 3 in de Groen Geel-hal, ging het (niet in al te grote getale opgekomen) publiek er eens goed voor zitten. Zou het Groen-Geel dan eindelijk eens lukken om te winnen van een Amsterdamse tegenstander? De afgelopen jaren bleek Amsterdamse bluf vaak een zwaardere tegenstander dan pure korfbalkwaliteit van ploegen uit de hoofdstad, maar kon Groen-Geel er toch niet voldoende tegenover zetten. Na een goede competitiestart - op de oorwassing tegen HKC na - was er goede hoop dat er dit keer wel degelijk eer te behalen viel tegen AW/DTV.

Omdat beide ploegen dichtbij elkaar op de ranglijst stonden, én beide ploegen voor de Playoffs willen spelen, waren alle ingrediënten in huis voor een mooie wedstrijd.

De eerste helft was overduidelijk voor Groen-Geel, niet met veel vuur, maar met gewoon beter korfbal, bijna klinisch. De eerste aanval was meteen tekenend: Lange aanval, gevarieerde kansen zoeken, veel herhalen. Uiteindelijk resulterend in de 1-0 uit een vrije bal door Thomas. via 2-0 en 2-1. Vrijwel elke bal die vanuit de verdediging de aanval ingespeeld werd, ging meteen richting de rand van de cirkel, dus diep het aanvalsvak in. Dat zorgde ook voor veel dynamiek, omdat met elke pass daarna direct een aanvaller op schotafstand uitkwam.
Wat ook opviel was dat Groen Geel met Britt Kwantes en Sasha Horak veel samen in de paalzone speelden, en met hun lengte-overwicht Kiko Weenink en Thomas Schagen in staat stelde om veel te herhalen. Er was geduld en er was overleg. Daardoor werd er ook met vertrouwen geschoten, en dat was terug te zien aan het schotpercentage.

Aan de kant van AW/DTV begon de wedstrijd ook sterk. Ook hier een aantal aanvallen met meerdere herhalingen, maar toen de schoten niet vielen èn de rebounds in toenemende mate door Groen Geel werden gepakt, begon er wat frustratie in de ploeg te sluipen. Er werden veel fouten gemaakt, passes kwamen niet altijd goed aan, en er was weinig rebound. Daardoor kon er minder herhaald worden, en dat leidde tot meer druk op elk schot, maar ook veel commentaar op de leiding, soms terecht.
Uiteindelijk liep Groen Geel via 2-0, 4-1 en 7-3 naar een 13-6 ruststand. Geen vuiltje aan de lucht voor Groen Geel. Toch?

De tweede helft kende een goede start voor AW/DTV, met aanvallen die langer duurden en resulteerden in twee doelpunten snel na rust. Op zich nog steeds geen vuiltje aan de lucht voor Groen-Geel, als ze maar meescoren. Met Mick Snel aan AW/DTV zijde voorop, werd er bij AW/DTV wat meer vuur op de mat gelegd. Duels werden scherper aangegaan dan voor rust, en dus ook vaker gewonnen. De rebounds werden beter verzorgd, waardoor AW/DTV vaker kon schieten en het momentum naar zich toe trok. op 13-9 nam Groen-Geel Coach Mady Tims een time-out om orde op zaken te stellen. Er werd benadrukt om niet het hoofd te verliezen: Groen-Geel stond immers nog steeds voor.

Direct na de time-out kreeg Mick van Nieuwenhuizen na een prima aanval de uitgelezen kans om Groen-Geel met een doorloper weer terug op het juiste spoor te brengen, maar in volle vaart miste hij de kans. In de aanval aan de andere kant kreeg Smit namens AW/DTV al snel een strafworp mee, en zo kon het gaatje verkleind worden naar 13-10.

Na de 13-11 van Van Asperen bleef Schagen even op de grond zitten. Een blessure of het ritme van AW/DTV breken? Hoe dan ook, het had geen effect: Groen-Geel had minder rebound dan AW/DTV, en in plaats van rustig blijven zoeken naar de juiste kansen werden juist een aantal keer verre, geforceerde schoten genomen zonder organisatie of zonder overzicht. Pogingen tot overleg verzandden in gefrustreerde reacties, wat natuurlijk geen constructieve grond is voor het keren van het tij in een wedstrijd.

AW/DTV zette de opmars in de wedstrijd intussen gestaag voort, met goede rebound-steals door Mick Snel, die het risico dat hij nam beloond zag met snelle balheroveringen. Op 13-12 werd Mick van Nieuwenhuizen gewisseld, ten koste van Kiko Weenink, in een poging om meer reboundkracht naast Schagen te zetten.

De opmars van AW/DTV leek even gestuit, mede door scherp verdedigen van Larooij en De Ridder, maar kort daarna kon Annelotte Rozenboom rustig op twee benen aanleggen voor de 13-13. Pas na 15 minuten (!!) in de tweede helft maakte Groen-Geel haar eerste doelpunt voor de 14-14, maar AW/DTV ging stug door waarmee het begonnen was in de tweede helft. Veel rebounds pakken en zelf met organisatie en focus aanvallen. en liep uit naar 14-17. Exemplarisch voor het weggelekte vertrouwen bij Groen-Geel was de vrije bal van Schagen die onder korf door ging. Kort daarna schoot hij toch van afstand knap de 15-17 binnen, maar het bleek ‘too little, too late’. Groen-Geel was niet meer bij machte om het tij te keren, ondanks een aantal tactische ingrepen. Via 16-18 werd het zo 16-20 en uiteindelijk 16-21 voor AW/DTV.

Het leken wel twee compleet verschillende wedstrijden tussen Groen-Geel en AW/DTV, maar helaas voor Groen-Geel was het er toch echt maar één. En stonden de Wormenezen na het laatste fluitsignaal zonder punten en met een dikke kater. Weer niet gewonnen van een ploeg uit Amsterdam.

Jeroen Nootebos