Weerzien

Zou het ooit wennen?

Het is de vraag die ik een aantal jaar geleden stelde toen ik voor het eerst de nieuwe vloer zag bij ons in de zaal. Zo een knalgroene kleur, die fel in de ogen schijnt. Ik heb altijd gedacht dat het uitspelende team toch zeker wel een half uur nodig zou moeten hebben om te wennen aan de zaal. En dan hebben we het nog niet eens over het wennen aan de krachttermen en oneliners die men te horen krijgt van de supporters zo dicht aan de zijlijn. Met het “klaagmuurtje” waarschijnlijk als een van de bekendere voorbeelden, waar menig tegenstander ook wel eens een keertje wanhopig naar heeft staan kijken.

Waarin het weerzien met onze hal voor tegenstanders dus mogelijk anders voelt dan anders, geeft het mij na zoveel jaren altijd een vertrouwd beeld. De bekende mensen staan op de bekende plekken, de livestream wordt weer keurig voorbereid, en ondertussen wordt er in een goed gekozen playlist rustig warmgelopen door de selectie. Zo is dat allemaal na 2 jaar eigenlijk onveranderd. U hoort mij zeggen 2 jaar, ja zolang heeft het voor mij geduurd om weer eens langs te komen. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat dit veel te lang is en dat daar eigenlijk geen goed excuus voor is. Ik ben daarom ook erg blij dat mij gevraagd werd om nabeschouwingen te mogen schrijven, want het gaf mij nog een extra reden om Groen Geel op te mogen zoeken en te genieten van het spelletje.

Zoals dit voor mij een weerzien was met de club, zo was dit voor meerdere supporters een weerzien met de hal in een nieuw zaalseizoen. Het heeft hopelijk op u net zo een goede indruk achtergelaten als op mij, en ik was ook blij om te horen dat er veel positieve geluiden waren na afgelopen week. Vorig seizoen had groen geel twee keer verloren van Fiks, maar de winst van afgelopen week gaf toch een goed gevoel. En u weet, een überpositivo zoals ik blijf daar dan ook graag in hangen.

En wat dat goede gevoel betreft, dat was aan de intensiteit in de beginfase van de wedstrijd af te zien. De wedstrijd werd gestart met een snel doelpunt van Anna, waarbij Fiks door de hoge druk weinig in leek te kunnen brengen. Er werd goed gesloten in de 1 tegen 1 wat zich uitte in meerdere blocks van zowel Britt en Lotte.

Daarnaast mag ook gezegd worden dat de rebound goed verzorgd was, waardoor er weinig herhalingen waren van Fiks, terwijl Groen Geel dit wel voor elkaar kon krijgen. Kritiekpunt was echter wel het rendement op de vooral verre schoten die daardoor te wensen overlieten. Dit was mede de reden dat we ongeveer zeven minuten moesten wachten op het verdere scoren van Groen Geel.

Of het nou frustratie was, of een overgang naar een nieuwe fase met hernieuwde energie voor Fiks: de wedstrijd werd twee gele kaarten rijker vanwege zowel een elleboog aan de kant van Fiks, als een duw van Thomas als reactie hierop. Het bracht in ieder geval vrij kort daarna het eerste doelpunt (3-1) van Fiks uit een korte kans, welke ook kort daarna werd opgevolgd met een ver schot voor de 3-2.

Hierna volgt toch een dominante periode voor Groen Geel waarbij de stand toeneemt naar 8-2 vanwege Kiko met meerdere afstandschoten; Anna die rustig door scoort en twee doorloopballen door de voor sommige nog minder bekende maar zeer sterk spelende Mick en Lotte.

In de eindfase van de eerste helft komt er dan toch wat stabiliteit, gezien Fiks kan scoren door afname in verdedigende intensiteit en een paar fouten waarbij Fiks weet te profiteren. Hierbij wordt de ruststand uiteindelijk 11-7.

En ja, na de rust, daar spreken we niet meer over fases. Eigenlijk een sterke helft over de gehele linie. Er werd gescoord over meerdere schijven, aangevoerd door Anna met in totaal tien doelpunten. Fiks wist nog wel een aantal keer te scoren, met name uit fouten waarbij er onder andere een paar strafworpen ontstonden. De belangrijkste hiervan was de gele kaart bij het doorspringen van Hidde. Jammer, want Hidde had er in korte tijd ook drie achter elkaar in liggen. Wie hem kent weet dat hij zelden mist als hij ‘on fire’ is.

Afijn, credits moeten ook gegeven worden aan de soms minder opvallende spelers. Het gaat bijvoorbeeld om Britt en Mick die zich in de korfzone op een sterke manier wegcijferde voor een soepel spel. Maar ook Lisanne (goed om je weer in het veld te zien!) en Stijn met hun ervaring die op verschillende manieren konden bijdragen aan de hoge efficiëntie in beide vakken.

Leuk om te zien is dat Jelmer (jeetje wat voel ik mij oud) zijn debuut mocht maken en dat ook de invallers Sascha en Fanny nog even een doelpuntje konden meepikken zodat de stand uiteindelijk 30-15 werd.

En dan vliegt zo een wedstrijd toch voorbij. Na het geweldige spel is het goede gevoel, wat aan het begin van de wedstrijd aanwezig was, alleen maar verder gegroeid. Maar wennen, nee wennen doet het niet. Ook niet het winnen, en ook niet het spelletje. Tot de geweldige sfeer die er is in de zaal, als aan de spanning van een nieuw zaalseizoen. Het laat mij de vraag stellen waarom ik toch zo weinig op bezoek ben geweest de laatste tijd. Na zo een leuke wedstrijd is hier nog minder reden voor.

U hoort het, ik zal weer eens wat vaker mijn gezicht gaan laten zien! Tot de volgende keer!

Armel Boes