Uit de oude (archief)doos: De scheidsrechters

Door de archiefcommissie, 6 months ago

Je hebt het vast al gezien: de vitrinekast bij de ingang van ons complex, is afgelopen maand gevuld in het thema ‘scheidsrechters’, met spullen uit ons 100-jarig archief.

De regels van het korfbal zijn in de afgelopen 100 jaar veelvuldig aangepast. Wie kent niet de veranderingen van drie naar twee vakken, de komst van het ‘micro’(zaal)korfbal en de schotklok. Maar soms zijn de regels subtieler aangepast. Ken jij eigenlijk alle recente spelregels? Misschien toch eens goed om op de website van de KNKV na te lezen wat de regels heden ten dage zijn. Je weet tenslotte niet meer wat tegenwoordig ‘lopen’ en ‘verdedigd’ is.

Vroeger kwam er ieder jaar een spelregelboekje uit. In de vitrinekast zijn een aantal van die spelregelboekjes te zien en een diploma van een scheidsrechter die hem ongetwijfeld van voor naar achter en weer terug uit zijn hoofd kende. Opvallend in het archief, is dat er eigenlijk heel weinig terug te vinden is van en over scheidsrechters. Vrijwel geen foto’s en geen attributen of onderscheidingen. Het wordt toch tijd dat dát de komende 100 jaar gaat veranderen. Dus maak je een foto of een filmpje: zet ook de scheidsrechter eens op de gevoelige plaat!

Want de scheidsrechters verdienen een podium als je het hebt over korfbal. Al 100 jaar hebben we gewerkt aan onze vorderingen in het korfbalspel. Maar een wedstrijdje spelen, blijft toch het leukste. Als vereniging hebben we in ons gehele bestaan, een mooi, eigen complex gehad, hebben we spelers getraind en gecoacht, lopen alle teams in hetzelfde mooie tenue en wordt ons publiek op de wenken bediend in de kantine. Dat is super, maar eerlijk is eerlijk: als je een wedstrijd korfbal wilt spelen, is het de schéidsrechter die écht onmisbaar is!

De scheidsrechter is met een snel geroepen ‘Hé scheids!’ toch vaak de meest aangesproken persoon in het veld. En op de tribune de persoon waarover het meest wordt gesproken, met name door de supporters van de verliezende partij. Maar tijdens het spel toch vaak onzichtbaar aanwezig en meedeinend in het wedstrijdgedruis, tot… dat oorverdovende fluitsignaal! Dan weten we weer dat hij er is. Ik spreek van hij, maar hé, in deze moderne tijd en bij een gemengde teamsport als de onze, zie je gelukkig ook steeds meer dames een wedstrijd fluiten. Zeker bij Groengeel en zeker de laatste jaren, op steeds hoger niveau. De ervaringen van één van hen, is deze week te lezen in de nieuwsbrief.

En het hoort ook, dat we op hoog niveau fluiten. Een vereniging met zoveel teams in de wedstrijdsport, wordt geacht om naar rato scheidsrechters te leveren om als onpartijdige een wedstrijd tussen andere verenigingen te fluiten. Maar hoe hoger het niveau waarop ze fluiten, hoe minder je ze bij Groengeel ziet. En da’s best jammer, want als Groengeel zijn we supertrots op onze kanjers: of ze nou thuis fluiten of bij andere verenigingen. Denk eens terug aan de afgelopen 100 jaar: hoeveel wedstrijden zouden er gespeeld zijn? En hoeveel scheidsrechters zijn daarvoor in actie gekomen? In het afgelopen weekend? Het afgelopen seizoen? Het afgelopen jaar? Laat staan de afgelopen 100 jaar!

Daarom: voor al onze Groengele scheidsrechters die we in 100 jaar bij Groengeel hebben gehad en alle scheidsrechters die nu voor onze vereniging fluiten: als ode en dank aan jullie, is de vitrinekast ingericht.

Neem nog snel een kijkje in de vitrinekast bij de ingang, want voordat je het weet, gaat ook daar het feestgedruis losbarsten!